Over mij
Ik ben Trudy van Keeken, Amsterdamse met een hang naar bomen en buiten. Mijn leven is heel afwisselend geweest tot nu toe, zowel op werkgebied als persoonlijk. Rode draad zijn altijd schrijven en bewustzijn geweest. Schrijven om in contact met mezelf te blijven en bewustzijnswerk om ook te begrijpen wat ik tegenkom. Niet de zweverige soort maar juist die waarbij je midden in het leven staat.
Werkleven
Na jarenlang juf te zijn geweest in het basisonderwijs, volgde ik de Schrijversvakschool, schreef professioneel voor theater en heb 9 jaar gewerkt bij een centrum voor bewustzijnstrainingen. Ik heb veel trainingen gevolgd, geassisteerd en later zelf ontwikkeld (voor vrouwen).
In 2009 begon ik mijn eigen bedrijf Shades of Red waar ik workshops en groepen gaf op het gebied van schrijven en verdieping.
Omdat rouw bij veel mensen een terugkerend thema bleek te zijn, volgde ik een aantal cursussen rond rouw en verlies bij Henriëtte Doosje van Buro Nazorg en vervolgens de Jaaropleiding. In 2013 studeerde ik af als Rouwbegeleider. Inmiddels ben ik ook als gastdocent (Verdiepend Schrijven & Rouw) verbonden aan de opleiding.
Na een overgangsperiode met mijn bedrijf, besloot ik om me volledig op rouwbegeleiding te richten.
Het Rouwkollektief
Dit heeft uiteindelijk geleid tot de start van Het Rouwkollektief in 2018. Geen kollektief van meerdere professionals (ik ben er echt maar eentje..) maar een kollektief van vrouwen die door hetzelfde heengaan. Met nu nog een eerste coachingsaanbod maar er komt zeker meer aanbod waarbij je elkaar tegen kunt komen. On-line en live. Het Rouwkollektief dus. O ja en die twee K’s? Gewoon omdat ik het mooier vind!
Persoonlijk leven
Niet alleen mijn werkleven was gevarieerd, ook mijn persoonlijk leven kent verschillende vormen.
Mijn tweede grote liefde kwam in 2008 (het tussendoorgedoe sla ik maar efkes over!) een grappige en inspirerende vrouw met wie ik heel graag oud wilde worden. In 2012 zijn we getrouwd. In 2015 is ze gestorven aan de gevolgen van acute leukemie.
Leven & dood
De laatste jaren was de dood al een vertrouwd deel van mijn leven geworden. Mijn ex-man stierf onverwacht in 2008 en ik was getuige van het diepgaande rouwproces waar mijn toen 22-jarige dochter doorheen ging. En had natuurlijk het mijne.
Vanaf dat moment stierven jaarlijks mensen in mijn omgeving. Gelukkig niet allemaal even dichtbij maar het werd overduidelijk dat de dood er echt bij hoort in het leven.
Het vrijwilligerswerk in een hospice dat ik deed (en doe), droeg daar ook aan bij en maakte niet alleen de dood vertrouwder maar ook het proces van sterven. Toen mijn vrouw ziek werd en zelf door haar sterfproces heen moest, was ik dankbaar dat ik er bekend mee was en kon bijdragen.
Rouw
Ik weet dus hoe het is om je partner te verliezen en ik ken het dagelijks leven in rouw van binnenuit. Ik weet hoe allesomvattend het is. En hoe belangrijk goede steun. Natuurlijk heb ik die steun zelf ook gezocht. Het helpt me vooral mijn hart open te houden, waardoor ik me zowel in contact kan voelen met mijn verdriet als met de schoonheid en het mysterie van het leven (en de dood).
Things I Like, Things I Love
Pluche
In mijn eentje naar de bioscoop, in zo’n rode pluchen stoel, een fijne film en dan dat grote scherm. I love it.
Ridhwanschool
Annie
Als kind wilde ik Annie MG Schmidt worden. In plaats daarvan werd ik: kleuterjuf, koffiedame in Amsterdam, Femme du Chambre in Beaune, onderwijzeres, schrijfster, officemanager, winkeldame, administratieve hulp, oprichter en trainer van Shades of Red, observant, rouwcoach, gastdocent Schrijven & Rouw en oprichter van het Rouwkollektief.
En dat kan Annie dan weer niet zeggen!
Appeltaart
Cappuccino
Het is dat je er hartkloppingen van krijgt, anders zou ik de hele dag kopjes cappuccino drinken. Leve de nieuwe melkschuimer (voor cliënten)!
Het went
Grand-Café
Mens
Dansen
