D e eerste Nieuwsbrief. Met Tips en Ondersteuning. Dat moeten natuurlijk wel Toptips worden en Geweldig Goede Ondersteuning! Zeker de eerste keer. Anders denk je dat ik niets te melden heb.
Het probleem was dat ik ook niets te melden had. Ik had een huildag. Of beter gezegd een ‘ik wil nou geen huildag’ dag want ik wilde een nieuwsbrief schrijven. Dus verzette ik me. Want het moest over jou gaan en niet over mij.
Geen tranen
Dus wilde ik niet huilen op de sterfdag van mijn beste vriend. Ik wilde ook niet huilen om het verdriet van zijn geliefde, die na 3 jaar de beelden van zijn laatste uren kan toelaten. En ik wilde de tranen niet die ik voel sinds de lancering van de website. De vreugde om de nieuwe richting van werk en leven. Maar wel zonder mijn vrouw.
Dus huilde ik niet. En werd het zo’n onbestemde dag. Waarop ik niets op papier kreeg en me vooral erg ongelukkig voelde. Tot de tranen dan ’s avonds laat alsnog kwamen.
What else?
Had het anders gekund? Tja, ik had mijn verdriet natuurlijk serieus kunnen nemen en er aan toe kunnen geven. Ik had naar het graf van mijn vriend kunnen gaan, want daar had ik eigenlijk behoefte aan.
En ik had daarna onder een zacht dekentje kunnen kruipen omdat het zo verdomd droevig is, dat mensen van wie je houdt er niet meer zijn. En dan had ik vervolgens een inspirerende eerste nieuwsbrief kunnen schrijven (vol tips en ondersteuning!), over hoe belangrijk het is naar jezelf te luisteren op zo’n dag.
En zo was het.
Het was vast behulpzamer geweest. Maar zo ging het niet. Nu zie ik wat ik had kunnen doen. Een dagje later. En eerder niet.
Toch een Tip
De beste raad die ik je kan geven als jij dit soort dagen hebt, die dagen waarop je niet goed voor jezelf zorgt, waarop je je gevoelens probeert te onderdrukken, waarop je geen zin hebt dat het is zoals het is: Wees zacht voor jezelf.
Rouwen is messy. Het leven is messy. En soms gaat het niet. Dan zit je jezelf in de weg en moet de dag gewoon doorgekomen worden. Zo goed en kwaad en rommelig als het gaat. Met morgen een nieuwe kans om het anders te doen. Weer terug te gaan naar jezelf. Wel te kijken wat je nodig hebt en beter voor jezelf te zorgen. Maar vandaag dus niet. Het zij zo.
Wees maar gewoon zacht voor jezelf. Het is pittig genoeg.
Te veel van die dagen?
Heb je te veel van die dagen waarop het niet gaat? Waarop je niet dicht bij jezelf kunt blijven en goed voor jezelf kunt zorgen? Misschien is er hulp van buitenaf nodig. Kijk eens bij mijn aanbod.
P.S. Die mooie foto bovenaan staat in een lijstje in mijn werkkamer en is gemaakt door fotograaf Lucy Lambriex van Zie Binnenzijde. Die trouwens ook alle foto’s van mij gemaakt heeft.
Wat mooi Trudy! Dank je wel! Ook al ben ik niet in de rouw, toch vond ik het troostend en touching om te lezen. Gewoon zo een dag….
Wat mooi Trudy en nu moet ik toch weer huilen omdat het weer even dichtbij komt. Maar niet te lang want straks een brunch en daarna een diner dus zo’n “noodzakelijke” niet huilen dag omdat het leven om je heen doorgaat. Maar dus geraakt door wat je schrijft en benieuwd naar de volgende nieuwsbrief. Wordt met liefde geschreven en in liefde ontvangen