Daar sta je dan.
Januari 2019 en nog een heel jaar voor je. En waar andere mensen zich juist verheugen op een nieuw jaar dat nog helemaal open ligt – al die nieuwe kansen en mogelijkheden! – kan dat zo anders zijn als je in de rouw bent.
Over de grens
Ben je net met veel moeite December doorgekomen, word je vervolgens gedwongen de grens over te gaan van Oud naar Nieuw. Maar je wilt geen nieuw. Je wilt terug naar het oude. Je wilt geen jaar dat je weer verder afdrijft van het leven met je geliefde.
Geen nieuwe herinneringen
Er is geen verlangen naar een nieuw jaar waarin je elkaar niet tegen kunt komen. Waar geen nieuwe herinneringen gemaakt worden. Een jaar dat alleen maar meer van hetzelfde lijkt te gaan brengen. Meer verdriet. Meer gemis. Meer alleen.
Vorig jaar. Twee jaar geleden. Drie.
En ineens is je partner ook niet meer dít jaar overleden maar vorig jaar. Of niet meer vorig jaar maar twee jaar geleden. Drie.
En dat wil je niet zeggen want het klinkt zo ver weg. En het is nog zo dichtbij. Het bepaalt nog zoveel van je dagen, als het niet al je dagen zijn. Maar daar trekt 2019 zich niets van aan.
Niet echt
Het kan heel confronterend zijn, zo’n jaarwisseling. En het extra zwaar maken.
Misschien helpt het een beetje als je je realiseert dat het niet echt is. Het is maar verzonnen dit nieuwe jaartal. De markering is niet echt, kalendertijd een mensenuitvinding.
Proces
Je bent in een proces. Een proces van je verhouden met de dood. Met verdriet, met gemis. Een proces van leren leven zonder je partner. Van jezelf opnieuw leren kennen, het leven opnieuw uitvinden.
En dat heeft niets te maken met jaartallen.
Terug naar nu
Maak je blik maar los van dat lange moedeloos makende jaar vóór je.
Kom maar terug. Kijk maar tot waar je wel kunt kijken. Wat je wel kunt overzien.
Deze week. Vandaag. Nu.
En kijk dan hoe het met je is. Maak er ruimte voor. Voel wat je nodig hebt. En van wie wellicht.
Het is het meest liefdevolle dat je voor jezelf kunt doen.
Stap voor stap
2019 dus. Zonder je geliefde, mét je geliefde.
Blijf maar dicht bij jezelf. Hand op je hart. Hand op je buik. Aarde onder je voeten.
Stapje voor stapje. Vandaag. Morgen.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Liefs,
En hoe is het voor jou?
Ik ben benieuwd hoe het voor jou is om aan het begin van een nieuw jaar te staan. Herken je waar ik over schrijf of is het weer anders? Laat het hier weten als je zin hebt. Of schrijf naar trudy@rouwkollektief.nl
Ik ben Trudy van Keeken. Sinds 2013 gecertificeerd rouwbegeleider en sinds 2015 wijzer dan ik had willen zijn, toen ik zelf weduwe werd. Ik help vrouwen die moeten leven met de dood van hun geliefde (m/v) en meer steun willen om hier mee om te kunnen gaan.
Het Rouwkollektief ben ik in 2018 gestart.
Ik vind het fijn om je blogs te lezen, herkenning en erkenning.Ik herken het gevoel van niet aan het nieuwe jaar willen beginnen. Fijn is het dan ook om te lezen dat dat kan veranderen in de tijd. Soms wil ik ook niet aan een nieuwe dag beginnen. Aan de andere kant merk ik dat ik als ik bij de dag leef ik veel dagen goed doorkom en kan genieten van de momenten.
Hoi Christien,
Ja, bij de dag leven en in het moment zijn is aan de ene kant heel moeilijk als je in de rouw bent en tegelijkertijd helpt het enorm. Fijn dat de blogs herkenning en erkenning geven!
Dank je wel. Je kunt zo mooi verwoorden wat ik voel. Soms verwoord je zelfs dat, waar ik me niet bewust van was dat ik het voel… Zoals vandaag. Ik lees je blog en wordt emotioneel. Het raakt me. Dat zit er dus nog, al leef ik al aardig mijn leventje weer. Goed om weer stil te staan. Thks..
Wat fijn om te lezen, dank je wel.
En zo goed om toch weer ruimte te maken voor wat er ook nog is, al gaat het beter.
Dit is dus zo herkenbaar, niet aan een nieuwjaar willen beginnen, niet vorig jaar hoeven zeggen. Kerst was moeilijk maar de jaarwisseling was zo heftig. Nu dag voor dag en dan is het straks 6 maart….1 jaar….maar het voelt als gister…
Kerst was moeilijk maar de jaarwisseling was zo heftig.
Het spijt me dat je dit moet doormaken, Gerda. Straks 1 jaar, is nog maar zo kort.
Precies beschreven zoals het ook voor mij voelt.
Mijn begin van t nieuwe jaar is ook nog 17 januari,de sterfdag van mijn partner. de eerste keer.
Ik ben blij met mezelf dat ik de rust en stilte kan nemen om pas op de plaats te nemen.
En dan maar zien wat er op mijn pad komt.
Wat fijn voor je dat je de rust en stilte hebt om pas op de plaats te nemen.
Nog maar zo kort geleden, ik hoop dat donderdag op een bepaalde manier een ‘goede’ dag kan worden.
Precies zoals je het schrijft!
Iedereen vroeg zich af hoe ik me met kerstmis zou voelen, maar dat ging juist erg goed.
Kwam ook omdat Ron altijd met Kerst werkte, zodat hij met de jaarwisseling vrij was. Dus ik wist niet beter om de kerstdagen zonder hem door te brengen.
Maar met de jaarwisseling overvielen de emoties me nogal.
Afscheid van het jaar waar in hij er nog was.
Dus stond ik met mijn glaasje champagne voor zijn foto te proosten met tranen in mijn ogen.
Bizar, want het is idd maar een verzonnen datum die jaarwisseling.
Afscheid van het jaar waarin hij er nog was. Ik begrijp hoe moeilijk dat is, Marcella.